Edukacyjny kontekst rozwoju kompetencji emocjonalnej

Kompetencja emocjonalna – to zdolność wchodzenia człowieka w różne interakcje społeczne (umiejętność rozmawiania i współdziałania z innymi ludźmi); to ważny fundament w budowaniu relacji z sobą samym i z innymi; to podstawa, baza, na której mogą się ukształtować: umiejeność koncentracji, wytrwałość i gotowość do podejmowania wysiłku - umiejętności, które są niezbędne do efektywnej nauki szkolnej; poza tym kompetentne obchodzenie się z uczuciami jest istotnym czynnikiem z zapobieganiu przemocy; dzieci w przedszkolu szczególnie łatwo nabywają kompetencję.

Komponenty edukacyjnego kontekstu rozwoju kompetencji emocjonalnej:

• jakość interakcji zachodzących między dziećmi i nauczycielami
• interakcje z rówieśnikami
• tworzenie przez nauczyciela pozytywnego klimatu emocjonalno - społecznego w klasie
• sytuacje edukacyjne projektowane przez nauczyciela, nasycone treściami i technikami specyficznymi dla rozwoju zdolności i umiejętności emocjonalnych
• współudziałanie nauczycieli z rodzicami
• podmiotowy styl interakcji między nauczycielem a dziećmi.

Za wskazniki klimatu emocjonalno- społecznego mozna uznać:

• poziom agresji i innych problemów z zachowaniem w grupie dziecięcej
• naturę relacji dziecko- nauczyciel
• złozoność zabaw podejmowanych przez dzieci.

Klimat emocjonalno- społeczny moze mieć charakter:

a) pozytywny:

• bliskie relacje między nauczycielem i dziećmi
• podejmowanie przez dzieci złozonych zabaw
• niska częstotliwość niewłaściwych zachowań dzieci

b) negatywny:

• konfliktowe relacje dziecko- nauczyciel
• wysoka częstotliwość zachowań destrukcyjnych dzieci
• niska frekwencja konstruktywnych zabaw czy uczenia się we współpracy.

Techniki wspierające rozwój kompetencji emocjonalnej dziecka:

• odgrywanie ról i przyjmowanie perspektywy innych osób;
• oglądanie i omawianie ilustracji, zdjęć, filmów, służące rozwijaniu umiejętności identyfikowania, nazywania i ekspresji emocji, rozwijaniu zdolności do rozumienia przyczyn i konsekwencji stanóżywanych przez rózne postacie, pracowaniu między innymi nad tonem głosu, tempem mówienia, postawą, gestami;
• czytanie opowiadań, ksiązek, których wiąze się z przezywaniem róznorodnych emocji przez występujące w nich postacie;
• gry, zabawy, np. zabawa w "Kostkę uczuć" słuząca identyfikowaniu i nazywaniu róznych stanów emocjonalnych, dostrzeganiu ich przyczyn i konsekwencji;
• stosowanie technik modulujących silne emocje, np. "Zatrzymaj się i pomyśl" (zatrzymaj się, wez głęboki oddech, określ problem i nazwij swoje emocje- słuzy to uświadomieniu dziecku, ze wszystkie emocje, jakich doświadczamy, dostarczają uzytecznych informacji, które mogą ukierunkować myśli i działania.